Felieton

Grudzień to czas podsumowań, więc nie będę oryginalny i również pozwolę sobie na kilka zdań o mijającym roku, który obfitował w wiele zdarzeń mających wpływ na nasze życie.

Bardzo bogata historia Tczewa sięgająca prawie 800 lat powinna mieć odzwierciedlenie w charakterze miasta, tymczasem Tczew coraz bardziej staje się miastem nijakim i bez charakteru. Dlaczego tak się dzieje? Przede wszystkim, dlatego, iż od dekad brak prawdziwego gospodarza z wizją. Oczywiście pomijam okres komunizmu, bo w tym systemie liczyła się tylko wielka płyta, a wmawiane nam poczucie estetyki, ograniczało się do siermiężnego ruskiego miru. Niektórym osobom niestety taki ład pozostał we krwi i trwa.

Podczas długiej nieobecności pana prezydenta Pobłockiego postanowiłem wrócić do sesji Rady Miejskiej z nadzieją, że spowoduje to jakieś zmiany w narracji i funkcjonowaniu rady. Niestety moja naiwność i wiara w jakieś zmiany, przerosła skostniały realizm. Nic się nie zmieniło, pan prezydent Pobłocki może spać spokojnie żadnej rewolucji nie będzie, Tczew cały czas na kierunku głębokiej stagnacji.

To co dzieje się obecnie i będzie się działo przez najbliższe lata na polskiej i europejskiej scenie politycznej będzie miało daleko idące konsekwencje dla każdego z nas. Polacy, jako sąsiedzi kacapskiego kraju doskonale zdają sobie sprawę, co to znaczy komunizm, niestety nie wszyscy.

Życie polityczne w Polsce rozdziela się ostatnio na dwie nieprzystające do siebie warstwy. Z jednej strony dzieją się wokół nas niebezpieczne procesy, inspirowane przez Niemcy, dążące do stworzenia nowej, europejskiej „republiki federalnej” pod ich przewodnictwem. Wygląda na to, że tego koszmarnego projektu nie da się przeprowadzić bez anihilacji państwowości polskiej, poprzez wchłonięcie jej przez Niemcy („Polska to nienormalność”…) i skłonienia Ukraińców do podporządkowania się Rosji – poprzez machanie im przed nosem marchewką w postaci przynależności do Unii. Tego projektu zaczyna się już obawiać cała Europa, nie tylko Polska czy Węgry. Ostatnio w Brukseli, podczas głosowania nad wstępnym projektem „reformy” Unii, omal nie doszło do jego odrzucenia! O przepchnięciu planu tej „reformy” zadecydowało 9 głosów „polskich” eurodeputowanych! Czy to znaczy, że po 105 latach od odrodzenia Rzeczypospolitej państwo polskie nie jest już nam potrzebne?! A może to zaprzańcy? Co by na to powiedzieli Mickiewicz, Krasiński, Piłsudski, Dmowski i polskie, sybirskie pokolenia?

Zbliżające się wybory samorządowe to doskonały okres na przypomnienie mieszkańcom Tczewa, jakimi prowizorkami i bublami „karmią” nas włodarze. Niezmiennie będę twierdził, iż Tczew to miasto o wielkim potencjalne, niestety w coraz głębszej stagnacji od wielu lat. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest zapewne wiele, jednak osobiście uważam, że dwie są podstawowe.

W kontekście nadchodzącej kampanii wyborczej do samorządów nie sposób zwrócić uwagę na to, co zaczyna forsować dotychczasowa totalna opozycja oraz część społeczeństwa bezrefleksyjnie zapatrzona w lewą stronę, a mianowicie zamykanie ust myślącym inaczej oraz operowanie niebywałym hejtem. Jest to zjawisko niesłychanie niebezpieczne jak i zdumiewające.

Wybory do parlamentu już za nami. Czy to znaczy, że język miłości w stylu ***** *** mamy już za sobą? Obawiam się że nie, a przynajmniej do rozstrzygnięcia wyborów samorządowych, które mają odbyć się w kwietniu 2024 roku. Jestem przekonany, iż nienawiść i język nienawiści, jaki towarzyszył dotychczasowej totalnej opozycji będzie obecny również na poziomie wyborczej kampanii lokalnej.

W ferworze bezpardonowej walki politycznej podczas kampanii wyborczej oraz samych wyborów umykają nam bardzo ważne zdarzenia mające miejsce na poziomie lokalnym, a takie miały miejsce w Tczewie. Ściślej mówiąc chodzi mi o sprawy, które miały miejsce w Starostwie Powiatowym w Tczewie.

Emocje wyborcze pomału opadają. Jednak to, co nas chyba czeka, jeżeli potwierdzą się wyniki, może być wielkim wstrząsem szczególnie dla pokolenia, które nie ma pojęcia, co to komuna, a wartości takie jak wspólnota narodowa, to coś abstrakcyjnego. Czy mnie to martwi? Z jednej strony tak, ponieważ z trudem odbudowywana tożsamość narodowa po okresie komunizmu, jak widać ma małą wartość dla części społeczeństwa.