Odwiedź sanktuarium błogosławionej Doroty z Mątów

munii Świętej. Warto zaznaczyć, że późniejsza błogosławiona często, nawet w zwykłe dni spożywała jedynie ryby, jajka czy mleko.

Zamążpójście

Dorota jako 16-letnia dziewczynka została wydana za mąż za kilkanaście lat starszego płatnerza z Gdańska Adalberta (Wojciecha) Svertvegera. Ślub pary odbył się w Mątowach Wielkich. Udzielił go miejscowy proboszcz Otto. Po ślubie Dorota opuściła rodzinną wieś i udała się z mężem do Gdańska, gdzie zamieszkali na ul. Długiej (obecnie numer 64. Mąż nie szczędził przykrości swej małżonce, przez co nie było to idealne małżeństwo. Mąż utrudniał kobiecie uczęszczanie na msze święte i praktykowanie ascez kosztem matczynych i domowych obowiązków. Doczekali się oni jednak dziewięciorga potomstwa, pierwsze dziecko urodziło się po trzech latach związku. Niestety w latach 1374 i 1382 panowała zaraza, która zabrała ósemkę ich dzieci. Przeżyła jedynie Gertruda, która później wstąpiła do zakonu benedyktynek w Chełmnie.

Rozwój duchowy

Trwając w związku małżeńskim Dorota nie porzuciła ascezy oraz nocnej kontemplacji. Bardzo dbała o rozwój duchowy męża oraz własny. Dorota z Mątów brała udział w translacji relikwii św. Brygidy Szwedzkiej z Rzymu do Vadsten, której droga biegła przez Gdańsk. To zdarzenie odbiło się piętnem na życiu błogosławionej i św. Brygida stała się wzorem życiowym dla niej. W roku 1376 obrała sobie stałego spowiednika – ks. Mikołaja Hohensteina, który by jej kierownikiem duchowym do roku 1391.

Dorota wraz z mężem ślubowali sobie abstynencję małżeńską w 1390 roku, razem odbyli pielgrzymki do m.in. Akwizgranu i Kartuz. Po pielgrzymce do Rzymu, która była bardzo wyczerpująca dla Doroty, trafiła ona do szpitala w Wiecznym Mieście, gdzie musiała przebywać przez kilka tygodni. W tym czasie zmarł jej mąż Wojciech. Po tych zdarzeniach podjęła decyzję aby zostać pustelnicą – rekluzą.

Droga do błogosławieństwa

Po powrocie z pielgrzymki, Dorota udała się w maju 1391 roku do Kwidzyna, gdzie wyspowiadała się po raz pierwszy u swojego nowego kierownika duchowego, dziekana kapituły katedralnej – Jana z Kwidzyna. To on w późniejszym czasie spisał objawienia błogosławionej. Już rok później – w marcu 1392 r., kobieta wystąpiła do Kapituły Katedralnej o wyznaczenie jej pustelni. W maju kolejnego roku Dorota została uroczyście odprowadzona do swojego rekluzorium, wybudowanego nieopodal katedry w Marienwerder (Kwidzynie) z cegły i drewna. W tym czasie cudownie ustały czynności fizjologiczne, odczuwanie głodu i potrzeba snu. Rekluza uzyskała możliwość codziennego przyjmowania Komunii Świętej, podczas gdy wierni mogli ją przyjmować tylko siedem razy w roku. Codziennie również błogosławiona mogła się spowiadać. Do jej okienka w pustelni przychodzili mieszczanie w różnych sprawach związanych z modlitwą lub poradą.

Śmierć rekluzy

Nastąpiła ona 25 czerwca 1394 r., czyli po 14 miesiącach spędzonych w celi. Trzy dni później odbył się jej pogrzeb w katedrze kwidzyńskiej.

Rok po śmierci pustelnicy m.in. Wielki Mistrz Zakonu NMP oraz biskupi pruscy wystąpili do kurii rzymskiej z prośbą o jej kanonizację. Papież Bonifacy IX zezwolił na przeprowadzenie procesu kanonizacyjnego w 1404 r. W ciągu roku przesłuchano 257 świadków świętości życia Doroty i w lutym 1406 r. przesłano do Rzymu protokół przebiegu jej życia. Oficjalne wyniesienie na ołtarze nastąpiło dopiero po kilku stuleciach, ponieważ Wielka Wojna, sekularyzacja Prus czy zgubienie części akt z procesu i zaginięcie grobu w XVI w. opóźniło jej proces kanonizacyjny. Ostatecznie w 1976 r. papież Paweł VI potwierdził kult Doroty z Mątów, który trwa przez wieki od momentu jej śmierci.

WARTO WIEDZIEĆ

Patronka Pomorza i Prus

• Błogosławiona Dorota stała się dla Adama Mickiewicza pierwowzorem dla postaci Aldony w powieści Konrad Wallenrod. Została ona zamurowana w wieży Malborskiego zamku i wskazała na Wallenroda do wybrania go na Wielkiego Mistrza;

• W powieści Turbot Gunter Grass przedstawił charakterystyczne momenty życia Doroty Swarze – panni i Doroty Slichting – mężatki w jednej osobie. Autor - narrator obrał rolę męża Doroty, Albrechta Slichtinga i przeniósł się do „rozkwitłego gotyku”, gdzie w sposób niekorzystny dla Doroty zobrazował ich związek. Błogosławiona była dla Grassa reprezentantką ekstrawagancji, a nie świętości. Nie była tam dobrą żoną ani matką, a nawet sąsiadką;

• Błogosławiona Dorota jest patronką Prus i Pomorza, kobiet, matek, hutników – odlewników, latarni i różańca;

• W Polsce są dwie parafie bł. Doroty z Mątowów: w Gdańsku i w Elblągu;

• W Niemczech Dorota uznawana jest za świętą;

• Sanktuarium bł. Doroty w Mątowach Wielkich oferuje przewodnik z informacjami nt. Świątyni i jej patronki.

Opr. (tomm)/Fot. W. Mocny

Źródła: Przewodnik pt. Sanktuarium bł. Doroty w Mątowach Wielkich, Krystian Zdziennicki, Gdynia 2019; wikipedia.pl