Jednakże często zapomina się, że osada istniała znacznie wcześniej, aniżeli pojawiły się pierwsze pisane źródła historyczne. Archeologia dostarczyła wiele zabytków kultury materialnej, na podstawie których można zarysować niepisaną historię Tczewa.
Tczewski osada – na kilku wzgórzach
Nieznani z imienia ani z nazwiska pierwsi osadnicy nadwiślańscy wybrali sobie Garb Tczewski, to jest wzniesienie morenowe ciągnące się od Waćmierka do Wisły. Był on niewysoki, aczkolwiek miejscami osiągał około 60 metrów wysokości. Dlatego też późniejsza tczewska osada rozwijała się na kilku wzgórzach, które dzisiaj, między innymi za sprawą rozwoju kolei, zostały prawie w całości spłaszczone. Pierwsze wzniesienie znajdowało się w okolicach dzisiejszej ul. Wąskiej, kolejne zaś koło Fary, dawnego Szpitala Kolejowego oraz nieistniejącego Dworca Kolejowego. Pomiędzy tymi wzgórzami istniały dolinki, na przykład jedną z nich możemy zaobserwować w dzisiejszym Parku Miejskim.
Pierwsze szczątki ludzkiej działalności pochodzą z epoki kamiennej, która miała miejsce 1700 lat przed narodzinami Chrystusa. Co może się tczewianom wydać ciekawe pierwsi osadnicy jako swój obszar wybrali ziemie leżące na dzisiejszym osiedlu Staszica i Czyżykowie. Ówczesna ludność prowadziła osiadły tryb życia, prawdopodobnie trudniąc się rolnictwem i hodowlą.
Epoka żelaza – osady na Czyżykowie
W okresie późniejszym, zwanym przez archeologów epoką brązu (1700 – 650 r. p. n. e.) brak śladów jakiegokolwiek osadnictwa. Być może warunki naturalne tak bardzo się zmieniły, że tereny późniejszego Tczewa stały się mało atrakcyjne dla założenia stałych skupisk ludzkich.
Kolejną falę osadnictwa można zaobserwować dopiero w epoce żelaza (650 – 100 r. p. n. e.). Stałe osady istniały wtedy na Czyżykowie. Poza tym znaleziono ślady cmentarzysk, między innymi na terenie dzisiejszej drożdżowni. Z ostatniego stulecia przed Chrystusem pochodzi cmentarz znajdujący się w okolicach ul. Kolejowej. Co ciekawe został on odkryty w 1878 roku przez polskiego archeologa, Gotfryda Ossowskiego we współpracy z wydziałem archeologiczno-historycznym Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Znalezisko to przypisuje się kulturze wschodnio-pomorskiej, która charakteryzowała się produkcją urn twarzowych.
Odrębność Kociewia i książę Sambor II
Wraz z nastaniem wędrówek ludów (400 – 600 r. n. e.) w okolicach Wierzycy rozsiadło się plemię Verizane, które prawdopodobnie rozciągnęło swoją zwierzchność także na tereny tczewskie. Właśnie z takim podziałem plemiennym należy również wiązać odrębność Kociewia, która przetrwała aż do czasów współczesnych. Około 1230 roku okolice Tczewa weszły we władanie księcia Sambora II i tym samym rozpoczął się okres historyczny, z którego mamy już źródła pisane.
Na podstawie: Historia Tczewa, pod red. W. Długokęckiego, Tczew 1998.
Reklama
Od Garbu Tczewskiego do Sambora II, czyli zanim nadeszła historia pisana...
TCZEW. TROCHĘ HISTORII. Historia Tczewa ma bardzo długą przeszłość. Często mówi się o tym, kiedy Tczew został założony, kiedy uzyskał prawa miejskie, a wreszcie o zapisku pierwszej nazwy naszego miasta.
- 23.08.2008 00:00 (aktualizacja 01.08.2023 17:12)

Reklama









Napisz komentarz
Komentarze