Historia tczewskich osiedli - z zarośli wyrosła Prątnica

Jak twierdzi gdański językoznawca prof. Edward Breza w artykule zamieszczonym w „Jantarowych Szlakach” Prątnica to nazwa topograficzna, ujawniająca występowanie zarośli i krzaków. Nazwę trzeba łączyć z wyrazami pręt, pręcik w znaczeniu 'patyk, chrust'. W liczbie mnogiej prątki znaczyły „zarośla”. Prątnica pochodzi więc od wyrazu prąt (prątek, prętek, pręcik) z dodanym przyrostkiem – nica. Nazwę „Prątnica” Niemcy przetłumaczyli częściowo. Pierwszy człon nazwy „prąt”- został zastąpiony wyrazem „stange”, który oznacza „żerdź”, „drąg”, „pręt” więc oddaje temat nazwy, natomiast drugi człon – „nica” został zastąpiony przez „berg”, pochodzący od rzeczownika „berg” (góra). Tak powstała niemiecka nazwa Stangenberg. W „Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” wymieniono inne formy tej nazwy -  Stenborgk (1648), Sztenbark (1710), Sztembarg (1780).

Majątek oddano osadnikom
Znamy kilku właścicieli majątku Sztembark (Stangenberg), wg. książki „Rody ziem pruskich” byli to m.in.: Werda (Werdin, 1570 r.), Wichman (1648), Targonia Żydowicz (1782), Bartsch (1775), Biber-Pałubicki (1776), od 1792 r. Pałubicki syn, potem wnuk. Ostatnim właścicielem folwarku od 1899 r. był Edward Schubert. W 1885 r. zamieszkiwało go 52 mieszkańców. 

W 1913 r. Niemiecka Spółdzielnia Osadnicza kupiła 22,5 ha ziemi od właścicielki Haglu na Prątnicy, płacąc po 60 fenigów za 1 mkw. Część położoną przy szosie gdańskiej odstąpiono kolei, resztę podzielono na działki o powierzchni 2,5 tys.  mkw. Nowo powstałe osiedle nie było podłączone do wodociągów miejskich ani skanalizowane. Osadnicy będący pracownikami kolejowymi, budując system gospodarczy, stworzyli do grudnia 1919 r. 15 osad w kierunku Szosy Skarszewskiej. (...)